Byliśmy reprezentowani oprócz singla dziewcząt we wszystkich grach, w tym w mikście wystąpiły dwie nasze pary. Jest pewien niedosyt — to chyba jest za słabe słowo — no, nie wyszło nam tak, jak żeśmy planowali. To, o czym rozpisywały się różne strony badmintonowe nt. możliwości zdobycia medalu, poniosło tu fiasko od razu w pierwszym meczu, w drugiej rundzie, myślę o mikście Nadia Zięba/ Robert Mateusiak. Wystąpili przeciw zespołowi z Singapuru. Wiemy, że u nas na międzynarodowych mistrzostwach Polski w Białymstoku też ulegli zespołowi azjatyckiemu.

Co do samego występu naszej pary mikstowej, myślę, że zbyt nerwowe poczynania w pierwszym secie; w drugim udało się to odrobić. Byliśmy przekonani, że początek — 7:3 dla naszego zespołu — w trzecim secie, wszystko zostało poukładane... No, jednakże znowu wtargnął tam jakiś stan nerwowości, jak to w sporcie bywa. Przeciwnik oddał kilka lotek po siatce, tak zwanych fuksów. No, ale należało przejść nad tym do porządku dziennego. I po prostu grać swoje do końca całego spotkania. Te lotki poczyniły pewnego rodzaju wichurę, zaburzenia w naszym zespole, no i skończyło się tak, jak się skończyło...
Przemek Wacha — singel męski — nerwowy, sparaliżowany pierwszy set; w drugim już o wiele lepsza gra Przemka, ale myślę, że jeszcze nadal należy pracować, żeby wrócił do tego, do czego jesteśmy przyzwyczajeni, choćby niedaleko szukając: mistrzostwa Europy lutowe u nas w Warszawie.