Oddajmy głos samym bohaterom.
Odpowiedzi na pytanie, czemu nie uprzedzono olimpijczyków, że ciążą na nich zarzuty i nie podjęto z nimi jakiejkolwiek rozmowy w tej sprawie przed podjęciem sławetnej uchwały nr 43, udzielił prezes Marek Krajewski (fot. niżej) w swojej wypowiedzi dla BadmintonZone.pl. Otóż zdaniem prezesa: wcześniejsza rozmowa byłaby potrzebna, gdyby były wątpliwości.
W moich wcześniejszych publikacjach wskazałem już, że wątpliwości w sprawie było mnóstwo. Jeśli ktoś uzna, że moja opinia nie jest w tej sprawie miarodajna, a argumenty nieprzekonywające, to powinien przyjrzeć się orzeczeniu Komisji Dyscyplinarno-Arbitrażowej PZBad. Trudno podejrzewać komisję o nieżyczliwość i uprzedzenia wobec prezesa Krajewskiego, gdyż w obecnym składzie została powołana przez zarząd, którym on kieruje, a paru jej członków pozostaje w pewnej zażyłości z szefami PZBad (podczas gdy z odwołującymi się od kar zawodnikami — bynajmniej). Co do orzeczenia komisji mam bardzo poważne zastrzeżenia natury formalnoprawnej  i merytorycznej, ale nawet ta komisja uwolniła odwołujących się zawodników od bodaj najważniejszego zarzutu (rzekome opuszczenie treningu przez trójkę reprezentantów).
Tymczasem żadnych wątpliwości nie miał prezes i dlatego rozmowa nie była mu potrzebna, co oceniłem w swoim czasie jako przejaw arogancji władzy.

Z kolei odpowiedzi na pytanie, czemu władze PZBad zwlekały z podjęciem dialogu z mediami, które — najwyraźniej ku zdumieniu zarządu PZBad — bardzo się zainteresowały ukaraniem sześciorga olimpijczyków, udzielił w trakcie zjazdu w imieniu zarządu wiceprezes Arkadiusz Kawecki (na fot. wyżej 1. z prawej). Powiedział mianowicie: nie komentowaliśmy tej sprawy w mediach, dlatego że uważaliśmy, że nie ma się czym chwalić, po prostu. Nasz PR polegał na tym, żeby nie eskalować tego wydarzenia i na wszystkie telefony dziennikarzy odpowiadaliśmy jednoznacznie: w stosownym momencie zostanie złożone oświadczenie zarządu w tej sprawie.
O ile można jeszcze jakoś zrozumieć logikę tłumaczenia prezesa Krajewskiego, że nie było potrzeby rozmowy z zawodnikami przed ukaraniem, bo po prostu nie było wątpliwości i już, to wyjaśnienia wygłoszone przez Kaweckiego ośmieszają go po pierwsze jako wiceprezesa ds. public relations, a po drugie są wewnętrznie sprzeczne (zająłem się tym w odpowiednim fragmencie komentarza  "Wiceprezes PZBad demaskuje BadmintonZone").

Dlaczego później nikt z władz PZBad nie podjął dialogu i zignorował moją zachętę do polemiki na kolumnie BadmintonZone.pl? Mimo, że wiceprezes Kawecki opowiadał delegatom na zjazd: Jesteśmy gotowi do merytorycznej dyskusji z każdym: dzisiaj, jutro – na temat, czy na wszelkie tematy związane z tą uchwałą [nr 43 — przyp. J.R.]. W tej sprawie kierownictwo PZBad nie udzieliło już żadnego wyjaśnienia.

W przypadku braku rozmowy z zawodnikami przed nałożeniem kar może faktycznie prezes został źle poinformowany. Inne hipotezy to obawa przed dialogiem z olimpijczykami lub chęć eskalacji sprawy (wyjaśnienie okoliczności mogło w naturalny sposób zmniejszyć pole sporu pomiędzy zainteresowanymi stronami). O takie motywy prezesa jednak nie podejrzewam.

W przypadku celowego milczenia władz PZBad i jego rzecznika prasowego (jeśli dobrze rozumiem, to tę funkcję pełni dyrektor marketingu i PR Magdalena Chmielewska — na fot. obok pierwsza z lewej) indagowanych przez dziennikarzy po opublikowaniu uchwały nr 43 trudno doszukać się jakiegokolwiek usprawiedliwienia. W czasie, gdy na forach największych polskich portali roiło się od kąśliwych uwag wywołanych ukaraniem olimpijczyków (np. "A najzabawniejsze jest, że ukarano zawodniczkę za szybki powrót do kraju i związane z tym oszczędności na jej turystycznym pobycie w Anglii po zakończonych zawodach. To zaiste godne komedii śp. Barei!", "Żałosne! Kara za to że nie spali w pięciogwiazdkowym hotelu?! Co za rozrzutność PKOL-u i Związku Badmintona"), zarząd realizował swoją "strategię piarową" ("Naszą strategią piarową było to, że to jest ważne, że to jest porażka i nie ma czym się chwalić: nie będziemy tej uchwały przekazywać do innych mediów. Chcieliśmy, liczyliśmy na to, że uda się tę sprawę załatwić w normalny, cywilizowany sposób z zawodnikami. Okazało się, że ta uchwała została przekazana przez BadmintonZone do innych mediów i tak naprawdę zaczęło się – można powiedzieć – robić małe piekiełko wokół niej" i "Nie komentowaliśmy tej sprawy w mediach, dlatego że uważaliśmy, że nie ma się czym chwalić, po prostu. Nasz PR polegał na tym, żeby nie eskalować tego wydarzenia i na wszystkie telefony dziennikarzy odpowiadaliśmy jednoznacznie: w stosownym momencie zostanie złożone oświadczenie zarządu w tej sprawie"  — tyle Arkadiusz Kawecki w imieniu zarządu PZBad).

Podejrzewam, że strusie — niesłusznie oskarżane o chowanie głowy w piasek — są mistrzami logiki przy wiceprezesie Kaweckim.

Czemu kierownictwo PZBad unika dialogu? Moim zdaniem prawdziwą przyczyną jest przeważnie brak lub miałkość argumentów władz PZBad w sprawach związanych z uchwałą nr 43 i nałożonymi karami. Prezesom brakuje siły argumentów. Zapewne dlatego zamiast rzeczowo odpowiedzieć na krytykę zarząd reprezentowany przez Kaweckiego obrzucił naszą redakcję stekiem niczym nie popartych oskarżeń. I bardziej wierzę Kamili Augustyn  ("Wielokrotnie próbowałam podjąć rozmowę w celu wyjaśnienia całej sytuacji, jednak nikt z władz PZBad nie podjął takiego dialogu") niż wiceprezesowi Kaweckiemu ("Jest nam tym bardziej przykro kiedy czytamy, że nikt z władz PZBad nie chciał podjąć dialogu w celu wyjaśnienia całej sytuacji. Niestety takiego dialogu zabrakło ze strony samej zawodniczki").

Fot. © Janusz Rudziński (archiwum)