Rzecz to bez precedensu, bowiem 11. utworem na krążku jest piosenka... "Badminton". Bohaterem piosenki jest badmintonista rozrabiaka o słowiańskiej urodzie (diabeł blond), mający na swoim koncie znaczące sukcesy sportowe (chłopak złoto) i cieszący się powodzeniem u kobiet wszelkiego stanu (uciekł żonom i kochankom). Młodzieniec ów powraca — choć nie jest powiedziane, czy na stałe, czy też np. na weekend — do rodzimego miasteczka (wrócił do rodzinnych stron). Oczywiście, w świetle dalszego rozwoju wypadków (dziewczęta robią się niegrzeczne, zamawiają z wódką sok), lepiej, aby powrót zucha był raczej krótkotrwały. Zwłaszcza, że potrafi rozpalać kobiece żądze (całować chcą go) i nie zraża go duża liczba adoratorek (setki dziewcząt, tysiące dziewcząt). Ostatnie dwie zwrotki nastręczają nieco trudności interpretacyjnych (wyciąga swoją rakietę..., zaczyna badminton...) i Redakcja nie podejmuje się wyjaśnienia, co "autor miał na myśli"...
Domysłom Czytelników pozostawiamy odgadnięcie, kto jest bohaterem tego utworu. A panie zapewniamy, że badminton to nie jest wyłącznie męska rzecz...

Za zwrócenie uwagi na płytę WAGLEWSKI, FISZ, EMADE [męska muzyka] redakcja dziękuje Kamilowi Popławskiemu, za udostępnienie tekstu — Marcinowi Oleksiakowi.

Badminton
Patrz, kto wrócił do miasta -
Chłopak złoto, diabeł blond.
Uciekł żonom i kochankom,
Wrócił do rodzinnych stron.
Patrz, kto wrócił do miasta -
Chłopak złoto, diabeł blond.
Dziewczęta robią się niegrzeczne,
Zamawiają z wódką sok.
1, 2, 3,
Wrócił do miasta!
4, 5, 6,
Diabeł blond!
Niedobrze, gdy przychodzi nuda.
Dziewczęta, setki dziewcząt, tysiące dziewcząt
Całować chcą go w policzek.
I po szyi, i po szyi,
Co szeroka jest jak czołg.
1, 2, 3,
Wrócił do miasta!
4, 5, 6,
Diabeł blond!
Patrz, kto wrócił do miasta -
Chłopak złoto, diabeł blond.
Wyciąga swoją rakietkę,
One piją z wódką sok.
Patrz, kto wrócił do miasta -
Chłopak złoto, diabeł blond.
Dziewczęta się niecierpliwią,
On zaczyna badminton.
1, 2, 3,
Diabeł blond!
4, 5, 6,
Badminton!

Fot. © BadmintonPhoto.com